Bab 1 : [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15][16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29][30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43][44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] ..

Bab 2 : [2:1] [2:2] [2:3] [2:4] [2:5] [2:6] [2:7] [2:8] [2:9] [2:10] [2:11] [2:12] [2:13] [2:14] [2:15] [2:16] [2:17] [2:18] [2:19] [2:20] [2:21] [2:22] [2:23] [2:24] ..

" Riana .. Ada.. ". Aku menyapa mereka yang memerhati aku seolah-olah aku baru balik dari perang bersama yahudi.

"Ben.. sihat ? Lama tak nampak ? ". Riana tegur .

" Kan cuti. Mana nak nampak. Balik kampung. Kita ni orang kampung , jadi balik la kampung... " . Sinis jawapan aku. Memang nak tuju pada Adawiyah yang membisu seribu bahasa.

" Kau nak g mana Wan ? ". Tiba-tiba Wan bangun . Riana juga turut bangun tapi destinasi mereka berbeza. Meninggalkan aku bersama Adawiyah.

" Hurm... Sihat Ada ? ". Aku mulakan perbualan.

"" Alhamdulillah.Ben ? ". Ada bertanya tapi tidak memandang muka aku.

" Ben ok jer .. Syukur pada Allah ".  Ringkas dan padat.

" Happy je sekarang ni ? Berbeza dari sebelum bercuti. Tak rindukan Ada ke ? ". Adawiyah tanya tanpa berselindung.

Tersembur air keluar dari mulut aku. Mana pernah Adawiyah begitu 'jujur' dalam perbualan bersama aku. Nampaknya dia seolah-olah dapat hidu sesuatu. Mungkin ketara sangat aku gembira sekarang ni.

" Eh.. apa lak.. biasa je la ..Dulu dan sekarang , tiada beza.. Saya hanya umpama pungguk menanti bulan jatuh ke riba .. Tapi kalau bulan jatuh ke riba pungguk tu , pasti pungguk tu koma 9 bulan punya kan ? " . Saja buat lawak bodoh. Tapi Adawiyah tetap dengan muka seriusnya.

" Adawiyah tak nak putus dengan Ben. Ada dah mula sayangkan Ben.".  Ada memandang tepat ke mata aku. Dan aku seolah olah baru dihimpap  dek bulan purnama !

-SAMBUNG-